Ağdam Teatrının qara günləri arxada qalır...
.jpg?v=1520254601)
Ağdam Dövlət Dram Teatrında uzun müddət yaşanan qalmaqal və problemlər artıq səngiyib. Teatra yeni direktor və baş rejissor təyinatı bu mədəniyyət ocağında yeni dövrün başlandığını deməyə əsas verir. Bildirək ki, Məhəmməd Hüseynov Ağdam Dövlət Dram Teatrına direktor, tanınan rejissor Sərvər Əliyev isə baş rejissor təyin edilib.
Qeyd edək ki, Ağdamda teatr ilk dəfə 1902-ci ildə yerli ziyalıların və Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin köməkliyi və yaxından iştirakı ilə yaradılıb. İki il gərgin işdən sonra 1904-cü ildə M.F.Axundovun "Sərgüzəşti-vəziri-xani-Lənkəran" və Ə.Haqverdiyevin "Dağılan tifaq" pyeslərinin tamaşaları ilə açılıb. Uzun illər ictimai əsaslarla fəaliyyət göstərib. 1968-ci ildə isə Nazirlər Kabinetinin müvafiq qərarı ilə artıq Ə.Haqverdiyev adına Ağdam Dövlət Dram Teatrı olaraq fəaliyyətə başlayıb, 1969-cu il martın 26-sı və 27-də İ.Əfəndiyevin "Sən həmişə mənimləsən və ya Boy çiçəyi", B.Vahabzadənin "Vicdan" pyeslərinin tamaşası ilə Dövlət Dram Teatrı kimi fəaliyyətini davam etdirib.
Ermənilər Ağdamın bir hissəsini işğal etdikdən sonra teatr köçkün düşüb, hazırda bu rayonun Quzanlı qəsəbəsində fəaliyyətini davam etdirir.
Müsahibimiz bu teatrın baş rejissoru Sərvər Əliyevdir.
- Sərvər müəllim, siz cəbhə bölgəsində yerləşən bir teatra baş rejissor təyin edilmisiniz. Bu teatrın kollektivi həm oturuşmuş kollektiv idi, həm də açığı, sizdən əvvəl qalmaqal yaşamışdılar. İşə başlamağınız çətin olmadı ki?
- Məndən əvvəl baş verənlərin heç birinə münasibət bildirmək istəmirəm. Ora gedəndə kollektiv məni çox yüksək səviyyədə qarşıladı. Görünür, əvvəlcədən barəmdə məlumatları var idi, kimin tələbəsi olduğumu, hansı məktəbi keçdiyimi, harda işlədiyimi bilirdilər. Bu da mənə ürək-dirək verdi. Açığı, ora getməzdən əvvəl gözümü qorxutdular ki, sən heç nəyi olmayan, boş bir teatra gedirsən. Bu teatrı mənə belə təqdim etdilər. Ancaq ora gedəndən sonra tam əksini gördüm. Bir köhnə tamaşalarına baxdım. O tamaşaya baxmalı idim ki, kollektivlə tanış olum. Gördüm ki, xeyr, heç də hər şey mənə təqdim edildiyi kimi deyil.
- Teatrda yəqin ki, işinə can yandıran aktyorlar var?
- Bəli. Gördüm ki, buradakı aktyorların çoxu gənclərdir və istedadları var, sadəcə, təcrübəsizdilər, ancaq onları başına yığıb işləmək lazımdır. 40 gündən artıqdır orada işləyirəm. Yeni gedəndə ulu öndərin xatirəsinə tədbir hazırladıq. İndi təzə tamaşa başlamışıq. Onlarla işləyən zaman hiss etdim ki, kollektiv işləmək istəyir. Aktyor nə istəyir? Rol oynamaq istəyir. Ona rol verib işlətməlisən, onun qayğısına qalmalısan. Ancaq əvvəl onlara qayğı olmayıb, teatrda yaradıcılıq prosesi getməyib və bu da bəzi narazılıqların yaranmasına səbəb olub. Kollektiv çox mehriban kollektivdir, indi də yumruq kimi birləşiblər.
- Yeni direktor da təyin edilib. O necə, teatra bələd adamdırmı?
- Məhəmməd Hüseynov əvvəllər mədəniyyət sahəsində çalışıb. Teatra çox böyük həvəsi, sevgisi, bağlılığı olan insandır. O, hərbidən əvvəl Ağdam Teatrında işləyib, hərbidən qayıtdıqdan sonra teatra dönməsə də, hər zaman teatrla, onun fəaliyyəti ilə maraqlanıb, teatrın uğurlarına sevinib, ağrılarına acıyıb. Sözümün canı odur ki, direktor teatrla nəfəs alır.
- Rayon rəhbərliyinin teatra münasibəti necədir?
- Bəxtim onda gətirib ki, Ağdam Rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı Raquf Məmmədov teatra həddindən artıq dərəcədə qayğı göstərir. Mən orada işə başlayandan başçı iki dəfə teatrda olub. Mənimlə söhbətində qarşıma şərt, tələb, xahiş kimi deyim bir məsələ qoyub ki, mən Məmməd Əmirovun vaxtındakı Ağdam Teatrını görmək istəyirəm. Ağdam Dövlət Dram Teatrının bütün uğurları o kişinin adı ilə bağlıdır. Məmməd Əmirovun dövründə Ağdam Teatrı çox yüksək səviyyədə inkişaf edib, uğurlar qazanıb.
- Ağdam Teatrının doğrudan da bir vaxtlar böyük şöhrəti olub...
- Bu teatrın böyük ənənəsi, peşəkar kollektivi indi də xatırlanır. Təsəvvür edin ki, İkinci Dünya Müharibəsi illərində qadınların da cəbhəyə aparıldığı bir zamanda Ağdam Teatrının aktyorlarına bron verilib ki, onları müharibəyə aparmasınlar. Görün, nə qədər güclü teatr olub. Düzdür, arada bağlanıb. Müharibədən sonra təkcə Ağdam Teatrı deyil, bir çox teatrlar qapadılıb, 1948-ci ildə yenidən açılıb. Bildiyiniz kimi, teatr Quzanlı qəsəbəsində yerləşir. Teatrın binası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi tərəfindən təmir edilib. Bəzi xırda problemlərimiz var, onlar da həll olunacaq.
- Sizin ustadınız Hüseynağa Atakişiyev bir əyalət teatrı olan Şəki Dövlət Musiqili Komediya Teatrını çox inkişaf etdirdi, bu teatrı dünyanın bir sıra yerində tanıtdı. Siz necə, əyalət, həm də köçkün teatr olan Ağdam Dövlət Dram Teatrını tanıtmağa hazırsınızmı?
- Əvvəlcə onu deyim ki, artıq əyalət teatrı sözünü yığışdırmaq lazımdır. Əyalət teatrı demək olmaz, bu söz həm də kollektivin xətrinə dəyir, yaradıcı adamlara pis təsir edir. Teatrın əyaləti-paytaxtı yoxdur. Teatr elə teatrdır. Bura sənət məbədidir. Sizin sualınıza gəlincə, qarşıma məqsəd qoymuşam ki, Ağdam Teatrı bir ildən sonra dirçəliş və çiçəklənmə dövrünü yaşayacaq. Elə adamın tələbəsi olmuşam, elə adamla işləmişəm ki, o, heç nədən, sıfırdan teatr yaradan adam olub. Bu, Hüseynağa müəllimin yalnız istedadlı və peşəkar olmağı ilə bağlı deyildi, onun insanlığı, şəxsi keyfiyyətləri də çox güclü idi. O, teatrı dəhşətli dərəcədə sevirdi. Onda olan hisslərin hamısı məndə var. Hətta dostlarımdan biri mənə yazıb ki, mən sənin Hüseynağa Atakişiyev məktəbini davam etdirəcəyinə inanıram. Niyə Ağdamı seçdim? Başqa yerə də gedərdim.
- Yəqin səbəbsiz deyil?
- Bəli. Ağdam-Qarabağ ilk növbədə hər bir azərbaycanlının, Azərbaycanın ürəyində bir dağdır. Bu həm sinə dağıdır, həm də uca bir dağdır. Həmişə uzaqdan dağ insanlara kiçik görünər, ancaq yaxınlaşanda onun əzəmətini görürsən. Ağdam da, Ağdam Teatrı da hər kəsə uzaqdan kiçik görünür, sağlıq olsun, yeni iki tamaşadan sonra bu teatra yaxınlaşacaqlar və onda onun əzəmətini hiss edəcəklər.
- Hansı tamaşalar üzərində işləyirsiniz?
- Miroslav Mitoreviçin "Gecə yarısı soyğunçuluq" əsərini hazırlayıram, onunla paralel olaraq "Göyçək Fatma"nın üzərində işləyirəm. "Göyçək Fatma"nı tamam başqa formatda hazırlayacağam, planım belədir. Bu əsərin video çəkilişi olacaq. Elə səhnələr var ki, dağlarda, çaylarda, təbiət qoynunda, həm də səhnədə çəkiləcək. Belə deyək, ekrandan səhnəyə, səhnədən ekrana qayıdacağıq. Bu, uşaqlar üçün tamaşadır. Deyim ki, bu, teatr üçün yenilikdir, indiyə qədər belə bir iş olmayıb. Planlarımız çoxdur. 2015-ci il ərzində teatra Bəhram Osmanovu dəvət edəcəyəm, Əbdürrəhim bəy Haqverdiyevin "Kimdir müqəssir" əsərini hazırlayacaq. Şarl Peronun "Sehirbaz qadın" tamaşası da hazırlanacaq. Bilirsiz ki, dahi Üzeyir Hacıbəyovun 120 illiyi olacaq. Bu münasibətlə Üzeyir bəyin "Ər və arvad" əsərini hazırlayacağam. Bu əsəri bir dəfə də tamaşaya qoymuşam. İndi Ağdam Teatrında onu tamaşaya qoyacağam. Bilirsiz ki, Ağdam musiqi ocağıdır, burada gözəl səslər var. Onunla da paralel olaraq Qarabağa aid "Ürəyində arzu tut" tamaşasını işləyəcəyik. Ağdamda olasan, ancaq Qarabağa aid tamaşa hazırlamayasan, bu, günah olardı. Çalışacağam ki, teatrın repertuarında hər il Qarabağ mövzusunda yeni bir tamaşa olsun. Bu tamaşaları ya mən hazırlayacağam, ya da dəvət etdiyimiz rejissor. Demək istəyirəm ki, işimizin başında Qarabağ problemi, Qarabağın ağrı-acısı, onun dünyaya tanıdılması, Qarabağ torpağının tarixi olacaq. Bu mövzuya böyük ehtiyac var. Bunu həm körpələrin, həm yeniyetmələrin, həm gənclərin, həm də yaşlı nəslin yaddaşında yenidən canlandırmaq istəyirik.
- Düşmənlə üz-üzə dayanmısınız. Doğma torpaqlarımızda yağılar əlindəki silahı bizə tərəf tuşlayıb. Bu vəziyyətdə hansı hisslər keçirirsiniz?
- İradə xanım, özüm müharibə veteranıyam, döyüşmüşəm. İnanırsızmı, bu hissləri insanlar tamam başqa cür yaşayır. Mənə göstərirlər ki, bu tərəf cəbhədir, o tərəf cəbhədir. Adamın içində belə bir hiss olur ki, niyə mən burdayam, orada-cəbhə xəttində deyiləm. Səmimi deyirəm. Ağdamda insanların əhval-ruhiyyəsi çox yüksəkdir, onlar hər an döyüşə hazır vəziyyətdədir. Hər yerdə Qarabağ problemindən danışılır. Nə vaxt Ali Baş Komandanımız İlham Əliyev əmr versə ki, o torpaqlar silahla alınacaq, onda nəinki ağdamlılar, eləcə də dünyanın hər yerində yaşayan azərbaycanlılar əlini silaha atacaq. Arzu edirəm ki, 2015-ci il Azərbaycan dövlətinə, xalqına düşənli olsun...
- Amin.
- Onsuz da gələn illərimiz bizə düşərli olur. Azərbaycan ildən-ilə inkişaf edir, beynəlxalq səviyyədə tanınır, həm siyasəti, həm iqtisadiyyatı, həm idmanı, həm inkişafı ilə özünü göstərir. Diləyim odur ki, 2015-ci il Azərbaycan teatrının çiçəklənmə dövrü olsun. Bilirsiz, teatrdan güclü təbliğat vasitəsi ola bilməz. Teatr canlı olduğu üçün onun təsir imkanları daha böyükdür. İnanıram ki, belə də olacaq. Çünki teatrların rəhbərliyinə uğurlu təyinatlar edilib.
- Ağdam Teatrını qastrollara aparmaq fikriniz varmı?
- Bəli. 2015-ci ilin mart ayından teatr qastrollara çıxacaq.
- Azərbaycan ərazisinə, yoxsa xaricə də gedəcək?
- Hələlik Azərbaycanın müxtəlif bölgələrinə qastrol səfərinə çıxacaq, çıxışlarımız olacaq. Bu qastrol səfərləri həm mənim xəttimlə olacaq, həm də Ağdam Rayon İcra Hakimiyyəti başçısı Raquf müəllimin dəstəyi ilə baş tutacaq. Qəbulunda olanda dedi ki, sizə hər cür dəstək göstərirəm, bundan sonra da göstərəcəyəm. O bildirdi ki, teatrın nüfuzunu, ənənəsini, hörmətini özünə qaytarın, mən teatr üçün hər şey edəcəyəm. İnandırım sizi ki, bu, teatr üçün böyük dəstəkdir. Hər teatra nəsib olmur ki, yerləşdiyi rayonun icra başçısı teatra belə böyük qayğı, dəstək göstərsin. Hər icra başçısı belə deyil. Başçı mənə dedi ki, mənim uşaqlıq illərimin ən gözəl xatirələri Ağdam Dövlət Dram Teatrı ilə bağlıdır.Bu cümlə mənə bəs edir...