Futbolçu şəhid…
- Elyarım, elə yar olan balam. Vətənə can verən balam. Ümidim, pənahım, övlad adlı tək bəhərim. Mən Elyarsızlığın atəşində cayır-cayır yanıram qızım. Mən tək övladımı məzara qoyduğum gündən bu dünya mənə məzar olub. Onlu günlərin həsrətini çəkirəm. Dizimə baş qoymağının, hər qapıdan girəndə "ana" deyə səslənməsinin həsrətini çəkirəm. O mənim dostum, sirdaşım idi. Hələ də bilmirəm onun olmadığı dünyada necə yaşayıram. Ümidim bircə yuxularadı. Hər gecə Elyarıma yuxuma gəlməsi üçün yalvarıram. Ancaq aylardı cəmi dörd dəfə yuxuma gəlib.
Həlimə ananın Elyar adlı bala dərdini dinlədikcə çöhrəm narın-narın göz yaşına qərq oldu. Nə bu dərdi təsəlli edə biləcək söz tapdım, nə də bir məlhəm. Bir ananın gözünün ağı - qarası bircə balasının yoxluğunu təsəlli edə biləcək bir söz varmı?
6 sentyabr 1984-cü ildə Mirzəyevlər ailəsinin sevinci ayaq tutub az qala bütün Beyləqana yayılmışdı. Həmin gün ailənin ilk və son övladı Mirzəyev Elyar Cəlal oğlu Beyləqanın Bahar qəsəbəsində dünyaya göz açmışdı. Nə gözəl bir duyğudu övlad sevinci. Sanki həmin gün valideynlər də yenidən doğulur. Elyarın bərabərində gətirdiyi sevinc, ümid də özü ilə birlikdə böyüyürdü. Zamanın necə ötdüyünün fərqinə varmayan valideynlər 1990-cı ildə ilk dəfə Elyarın əlindən tutub Sərdar İmrəliyev adına tam orta məktəbə aparmışdılar. Elyarın məktəbdə oxuduğu zamanlardan futbola xüsusi marağı olmuşdu. Hələ məktəbdə oxuduğu zamanlarda "Bahar" futbol komandasında çıxış etmişdi. Bir futbolçu kimi ilk nailiyyəti həmin komandanın kapitanı olan zaman qazanmışdı. 2001-ci ildə məktəbi bitirdikdən sonra Elyarın adı peşəkar futbolçularla bərabər səslənirdi. Həmin vaxtlar Elyar ehtiyac duyulan bir futbolçu olduğu üçün bir çox komandalardan təklif almış, lakin o hərbi xidmətə getməyin daha vacib olduğunu düşünmüşdü. Bu minvalla da 2002-ci ildə həqiqi hərbi xidmətə getmişdi. Ədliyyə Nazirliyinin Penitensiar xidmətində xidmət etmişdi. Elyarın futbolla olan yolları hərbi xidməti dövründə də ayrılmamış, "Ədliyyə" futbol komandasının futbolçusu kimi futbol karyerasını davam etdirmişdi. Hərbi xidmətini bitirdikdən sonra isə Elyarın yolları Bakının "Bakılı" futbol komandası ilə kəsişmişdi.
Elyar həyat dolu bir insan idi. Ailəsinin bütün ümidi ona bağlı idi. Elə ona görə də Elyar tez ailə qurmuşdu. O, sevib-seçdiyi Nuriyyə xanımla əhd-peyman bağlamış, bu sevgi dolu ailənin 1 oğul (Əşrəf) , 1 qız (Xanım) övladı olmuşdu. Elyar ailəsinə bağlı biri olduğu üçün futbol karyerasını Beyləqan rayonunda davam etdirmişdi. 2006-2007-ci illərdə Beyləqanın "Mil" futbol komandasında oynamış, və həmin komanda Azərbaycan çempionu kubokunu qazanmışdı. Bir futbolçu kimi atdığı addımlarla adından söz etdirməyi bacaran Elyar hər zaman hərbçi olmaq arzusunda olmuşdu. Ancaq onun bu arzusu 2016-cı ildə həyata keçmişdi. Elyar həmin il MAHHXHQ kursunu uğurla keçmiş, Beyləqan rayonunda yerləşən N saylı hərbi hissənin "Həmlə" taborunda pulemyotçu kimi xidmətə başlamışdı. Elyar tutduğu hər işi layiqincə yerinə yetirdiyi kimi hərbçi kimi də işinin peşəkarı olmuşdu. Dəfələrlə Fəxri fərman və Təşəkkürnamələrə layiq görülmüşdü. Eyni zamanda futbolçu kimi də fəaliyyətini davam etdirən Elyar 2019-cu ildə Gəncədə keçirilən Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin futbol üzrə ordu çempionatında ikinci ordu korpusunun komandası tərkibində ordu çempionu olmuşdu.
Elyar vətənə layiq bir oğul idi. O, hər zaman atdığı addımlarla bunu sübut edirdi. Tez-tez "Mənimlə fəxr edəcəksiniz" deyən Elyar Vətən müharibəsi zamanı fəxarət toxumun vətən torpağına əkən qəhrəmanlardan biri oldu. Müharibənin ilk günlərindən "Həmlə" taborunun tərkibində Füzuli istiqamətindən döyüşə qatılan Elyar böyük şücaət göstərmişdi. Düşmənin illərdi möhkəmləndirdiyi "Ohanyan" xəttini təmamilə məhv edərək bir neçə kəndin azad olunmasında bilavasitə rolu olmuşdu. Füzuli, Cəbrayıl və Hadrut uğrunda gedən döyüşlərdə qəhrəmancasına vuruşan ərənin açdığı pulemyot atəşləri hədəfdən yan keçmir, düşmən ordusunun məhvinə səbəb olmuşdu. Vətənin dağında-daşında sürünən vətən oğlunun şərəflə daşıdığı formasının ipi-sapı dağda-daşda qalmışdı. Günlərlə fasilə etmədən döyüşən Elyargilin dəstəsi geyimlərini dəyişmək üçün hərbi hissəyə döndüklərində o, ailəsini görüb. Həmin zaman oğluna sarılan Həlimə ana oğlunun üzərinə hopan vətən torpağın doya-doya qoxlayıb. Günlərdi neçə-neçə oğulun qanı axan o torpağı qoxladıqca həm Elyarın qoxusunu həm də o şəhidlərin qoxusunu duyan ana bilməzdi ki, cəmi bir neçə gün sonra Elyarı o torpağa qurban olub şəhid kimi dönəcək.
Elyar qorxubilməz, mərd bir oğul idi. Döyüşlər zamanı dəfələrlə yağış kimi yağan güllə, mərmi altından yaralı silahdaşlarını çıxarmağı bunun sübutudur. Düşmənin hədəfində olduğunu bilə-bilə o hər zaman öndə vuruşmuş, son döyüşü isə oktyabrın 14-də Hadrut istiqamətində Şaban dağı ətrafında gedən döyüşlər olmuşdu. Həmin döyüşlər zamanı düşmənin snayper atəşinə tuş gələn vətən oğlu şəhadətə ucalmışdı.
II Qarabağ döyüşlərinə qədər Bahar qəsəbəsi qoynunda şəhid uyutmamışdı. Hər zaman qonşu kəndlərə şəhid gəldiyində Elyarın ürəyinin kədəri avazına yansıyarmış. Avazının gözəl olduğu üçün hələ orta məktəbdə oxuduğu zamanlarda məktəb tədbirlərində "Şəhidlər" mahnısını oxuyarmış. Şəhid məzarları önündə "Şəhidlər" söyləyib göz yaşı tökən Elyar bilməzdi ki, gün gələcək onun məzarı önündə eyni mənzərə yaranaq.
16 oktyabrda Bahar qəsəbəsinə ilk dəfə bayraqlı bir tabut gəldi. Kənd camaatının sevimlisi olan Elyarın şəhid olmağı hər kəsi hüznə qərq etdi. Şəhidin nəşi izdihamlı dəfn mərasimi ilə qəsəbə məzarlığında torpağa tapşırıldı.
Mirzəyev Elyar Cəlal oğlu Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyevin sərəncamı ilə şəhadətindən sonra "Vətən uğrunda", "Cəbrayılın azad olunmasına görə" medalı və "Füzulinin azad olunmasına görə" medalı ilə təltif edilib.
Elyar istər şəhadətindən öncə, istərsə də şəhadətindən sonra bu dünyada çox ürəklər fəth edib. Həm futbolçu formasını həm də hərbçi formasını qürurla, şərəflə daşıyan futbolçu şəhidin geyindiyi 8 nömrəli forma əbədiləşdirilib. İndi vurulan hər qoldan sonra oyunçu yoldaşları o forma önündə Elyara əsgər salamı verirlər. Elyarın vurulmayan qollarını isə qızı Xanım vuracağına söz verib. Atasının məzarı önündə onun yolunu davam edəcəyinə söz verən şəhid qızı indi "Neftçi" futbol komandasının oyunçusudur.
Əşrəf də atasının ən böyük arzusunu reallaşdıracağı günü gözləyir. Atası onu bir polis görmək istəyirdi. Əşrəf də atasının həm arzusunu həyata keçirmək həm də atasına layiq olmaq üçün bu peşəni seçməkdə qərarlıdır.
Elyarın olmadığı bu dünyada hər kəs Elyarın adını yaşatmaq üçün çalışır. Axı şəhidlər unudulanda ölür...
ŞƏHİD ELYAR
Qorxunu özünə yan buraxmayıb,
Düşmən üzərinə şığıdın Elyar.
Vətəni torpağı yağı düşmənə,
Sənin tək oğullar elədilər dar.
İllərlə ruhunda boğulan arzun,
Bir payız qovuşdu azadlığına.
Elə bil bir anda səadət qondu,
Gözəllik oylağı könül bağına.
"Vətənim azaddır" dediyin zaman,
Vətənin dağları, daşı titrədi.
Şuşa dağlarına salam verməyə,
Şəhidim qısalan ömrün yetmədi.
Sənin yarım qalan arzularını,
Doğmalar həyata keçirir bir - bir.
Cismin bu həyatdan köçüb getsə də,
İsmin qəlbdə tutub əbədi bir yer.
Manya SƏXAVƏTQIZI
