Azər Həsrət: “Bu kateqoriyadan olan jurnalistlərimiz digər jurnalistlərə nisbətdə daha artıq diqqət haqq etməkdədir”
Milli Mətbuat günü ərəfəsində bir sıra dövlət qurumları, nazirliklər, komitələr müxtəlif media qurumlarının təmsilçilərini mükafatlandırdılar, onlara diplomlar, hədiyyələr verdilər. Şübhəsiz, jurnalistlərin mükafatlandırılması müsbət haldır, amma bu arada qazi jurnalistlərimizin unudulub yaddan çıxarılması isə heç cür müsbət hal ola bilməz.
Son günlər sosial şəbəkələrdə, kütləvi informasiya vasitələrində tez-tez qazi jurnalistlərə qarşı bəzi idarə və qurumların biganəliyi barədə yazılan statuslara, məqalərə rast gəlirik. Bu biganəlik özünü açıq şəkildə göstərir. Məsələn, elə idarə, təşkilat var ki, kimi gəldi jurnalist adına dəvət edib mükafat verir, amma müharibənin odundan-alovundan çıxan, bizə zəfər bəxş edənləri yada belə salmırlar. Bəzi qurumlar isə qazi jurnalistlər arasında ayrı-seçkiliyə yol verir. Qazi jurnalistlər haqlı olaraq deyirlər ki, bəzi qurumları çıxmaq şərti ilə qalan qurumlar Mətbuat Günü tədbirlərinə onları dəvət etmirlər.
Bu barədə qazi jurnalist Məğrur Əli Polad öz şəxsi “Feysbuk” hesabında iyulun 21-də yazdığı statusda bunları qeyd edir: “Qarabağda müharibə başlayanda, 46 yaşım vardı. 1 aya yaxın idi ki, kölgəsində daldalanmağa bircə ağac, kol da olmayan Haramı düzündə döyüşürdük. Sifətimin dərisi artıq ikinci dəfə idi ki, yanıb soyulurdu. Bir gün yağış yağmağa başladı. İslanmamaq üçün hərbi maşınımızın kabinəsinə qalxdım. Qapını bağlayanda, güzgü mənə sarı çevrildi və özümü gördüm. Bəlkə də inanmayacaqsız, amma diksindim... Saç-saqqal basmış, kirli, yanıb qızarmış arıq bir sifət baxırdı mənə... Burda yerləşdirdiyim şəkil həmin vaxt, amma hamam, saç kəsdirmək və üz qırxmaq xoşbəxtliyindən sonra çəkilsə də, durumumu təsəvvür etmək üçün yardımçı ola bilər.
Sabah bizim günümüzdü - Milli Mətbuat Günü. Artıq bir neçə gündür müxtəlif dövlət qurumları, qeyri-hökumət təşkilatları jurnalistləri dəstə-dəstə toplayıb "Müharibədə xidmətlərinə görə" adı altında mükafatlandırır, plaketlər, hədiyyələr verir, təriflərini göylərə qaldırırlar. Amma Vətən müharibəsində döyüşçü kimi iştirak etmiş media işçiləri (təxminən 30 nəfər) ya bu tədbirlərdə görünmürlər, ya da az bir hissəsi görünür. Əsasən müharibə dövründə məqalələr yazmaq, süjetlər çəkməklə öz işini yerinə yetirmiş jurnalistlərdir. Bəziləri cəbhə tərəflərə yolları düşəndə hansısa əsgərin silahını alıb şəkil çəkdirəndə, biz başımızın altında avtomat, mərmi yeşiklərinin üstündə, sağa-sola uçan qəlpələrin arasında gözümüzün acısını alırdıq... Əlbəttə, onlar da təltifə, xoş sözlərə layiqdirlər. Hətta müharibə ilə heç bir əlaqəsi olmayanlar da mükafatlandırıla bilər. Milli Mətbuat Günüdür axı. Amma Vətən müharibəsinin iştirakçısı jurnalistlər olmadan "Müharibədə xidmətlərinə görə" adı ilə necə tədbir keçirmək, bu əsaslandırma ilə kimisə mükafatlandırmaq olar?! Kim kimə nə istəyir verə bilər. Öz işləridir. Amma bizim adımızı nə öz tədbirlərinə pərçim etsinlər, nə də həmin insanlar üçün səsləndirsinlər. Mənə qəribə gələn həm də odur ki, səhnəyə çıxıb bu mükafatları alan həmkarlarımız təşkilatçılara irad bildirirlərmi ki, niyə döyüşçü jurnalistlər burda yoxdur?!
Qeyd: Məni yaxşı tanımayanlar üçün deyim ki, bütün şüurlu həyatım boyu belə şeylərin həvəskarı olmamışam. Mənim ən böyük, heç nə ilə müqayisəolunmaz və yeganə mükafatım doğma kəndim də daxil olmaqla torpaqlarımızın işğaldan azad edilməsidir. Ölümü gözaltına alıb getdiyim bu müharibədə iştirak etməyimlə o dərəcədə qürur duyuram ki, bunu sözlə ifadə etmək çox çətindir.
Amma... müharibənin ölüm təhlükəsi bir yana, bircə günlük əziyyətini belə bəlkə ömrü boyu görməmiş insanlar bizim adımızla özlərinə şou düzəltməsinlər!”
- “Qazi jurnalistlərə də bütün digər qazilərimiz kimi diqqət göstərmək hər kəsin, o cümlədən də dövlət qurumlarının borcudur”
Tanınmış media eksperti, Əməkdar jurnalist Azər Həsrət “Bakı-Xəbər”ə şərhində bilirdi ki, qazi jurnalistlərə biganəlik yolverilməzdir: “Qazi jurnalistlərə də bütün digər qazilərimiz kimi diqqət göstərmək hər kəsin, o cümlədən də dövlət qurumlarının borcudur. Çünki bu insanlar da 44 günlük Vətən savaşında əldə silahla düşmən üzərinə gedib, canlarını faktiki olaraq təhlükə altında qoyaraq torpaqlarımızın işğaldan qurtarılmasına töhfə veriblər. Yəni bu kateqoriyadan olan jurnalistlərimiz digər jurnalistlərə nisbətdə daha artıq diqqət haqq etməkdədir. Lakin məsələnin digər tərəfi də var. Onları kimsə harasa dəvət etmirsə, mükafatlandırmırsa, buna görə üzülməyə dəyməz. Axı qazi jurnalistlərimiz də bütün digər qazilərimiz kimi, dövlətin ən yüksək zirvəsinin diqqətini görüblər, görəcəklər də. Aşağıdakı kimlərinsə jurnalistlərin bayramında da mütləq onları yad etməli olduğu haqqında qəti fikir söyləmək olmaz. Həm də nəzərə alaq ki, heç də hamı Vətən müharibəsinə qatılmış bütün jurnalistləri tanımır. Şəxsən mən bildiyim bir neçə nəfər dışında heç kim haqqında məlumatlı deyiləm. İndi bir tədbir keçirsəm və yalnız bildiklərimi dəvət etsəm, eyni qaydada tənqidə məruz qalacağam. Demək istədiyim odur ki, həmkarlarımız belə məsələlərə təmkinli yanaşsınlar. Onlara verilə biləcək ən böyük qiymət döyüş meydanında verilib. Onlar bu adı alınlarının təri ilə qazanıblar. İndi hansısa qurum onlara hansısa bir diplom versə nə dəyişəcək ki?”
İradə SARIYEVA
.jpg)
